ΜΝΗΜΗ ΜΗΤΕΡΑΣ

 

*******

Λόγος ἀποχαιρετιστήριος πρὸς τὴν

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΝ σύζυγον Κωνσταντίνου ΑΡΓΥΡΙΟΥ,

τὸ γένος Δημητρίου Σπέντζου 

Ὑπὸ ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

[Ἰ.Ν. Ἁγίων Θεοδώρων Α΄Κοιμητηρίου Ἀθηνῶν.

Πέμπτη, 20ὴ Ἰανουαρίου 2005 ]

^*^*^*^

Μητέρα πολυαγαπημένη,

Βαρυαλγὴς προσέρχομαι, γιὰ νὰ σοῦ ἀπευθύνω τὸν ὕστατον χαιρετισμὸν ἐκ μέρους ὅλων τῶν συγγενῶν. Καίτοι μὴ ἐξ αἵματος συγγενὴς ὁ ἴδιος. Ὅπως, ὑποθέτω, θὰ τὸ ἤθελες καὶ σύ. Διότι σὲ ὅλη σου τὴν ζωὴ τοῦ καθήκοντος ἄνθρωπος μὲ ὑποδειγματικὴ σεμνότητα, ἀσφαλῶς καὶ δὲν θὰ ἤθελες νὰ ἀκουσθοῦν, οὔτε κατὰ τὶς τελευταῖες αὐτὲς στιγμὲς τῆς ἐπίγειας παρουσίας σου, ἀπὸ ἄλλους πλησιεστέρους, ἐξ αἵματος, συγγενεῖς, λόγοι γι' αὐτὸ ἀσταθμήτως εὐμενεῖς, ἔστω καὶ δικαιολογούμενοι ὡς ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὴν ἀκτινοβολοῦσα ἀρχοντιά σου.

Μὲ τὸ ἐχέγγυον λοιπὸν τῆς μεγαλύτερης ἀμεροληψίας, διστάζω παρὰ ταῦτα στὴν ἀπεικόνισι τῆς ἀφθίτου προσωπικότητός σου. Ποὺ εἶχε σμιλευθῆ ἀπὸ τὴν γεννήτρα ἡρωϊκὴ ρουμελιώτικη γῆ, τὸν Ἀθανάσιον Διάκον (ἄλλοτε Μουσουνίτσα) τῆς Φωκίδος. Καὶ εἶχε διαμορφωθῆ εἰς τὸ περιβάλλον ὑποδειγματικῆς παραδοσιακῆς Ἑλληνικῆς οἰκογενείας : τοῦ πατέρα σου, διδασκάλου καὶ μετὰ τὴν συνταξιοδότησί του καὶ Ἱερέως, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐκληρονόμησες τὴν φρόνησι καὶ τὴν ἀρετή∙ καὶ τῆς μητέρας σου, ἡ ὁποία καὶ ἐνέσπειρε μέσα σου ὅλη τὴν αἰσθαντικότητα γιὰ τῶν ἄλλων τὶς δυστυχίες καὶ μαζὶ τὴν θερμουργὸ διάθεσι πρὸς κάθε καλὸ γιὰ τὴν ἀνακούφισι τῶν ἄλλων. Οἰκογενείας, ποὺ συναριθμοῦσε ἀκόμη ἄλλους τέσσερεις μίσχους, τοὺς τέσσερεις ἀδελφούς σου, διακριθέντα μέλη τῆς Ἀθηναϊκῆς κοινωνίας, ἕνας καὶ ὡς ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν Ἀρχηγὸς τοῦ Ὑγιειονομικοῦ τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας καὶ ἱδρυτὴς τοῦ Νοσοκομείου αὐτῆς∙ ἄλλος ὡς καρδιολόγος ἰατρός∙ τρίτος σταδιοδρομήσας στὸ Δικαστικὸ τῆς Ἀεροπορίας∙ καὶ τέταρτος, ὁ μόνος ἤδη ἐπιζῶν, ὡς ἐπίλεκτος ἀνώτερος λειτουργὸς τῆς τακτικῆς Δικαιοσύνης τῆς Πατρίδος μας.

Σὲ γνώρισα, ἡ μοῖρα τὸ θέλησε, πρὶν ἀπὸ 28 χρόνια, ὅταν τὰ βήματά μου συναντήθηκαν μὲ ἐκεῖνα τῆς μονάκριβης κόρης σου καὶ ἀποφασίσαμε οἱ δυό μας νὰ τραβήξουμε τοῦ λοιποῦ μαζὶ τὸν ἀνηφορικὸ καὶ ὡραῖο δρόμο τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ποὺ κύλησε καὶ κυλάει πάντοτε μὲ εὐφρόσυνη πορεία. Σὲ ἔκανα ἔτσι καὶ δική μου, δεύτερη, μητέρα, μὲ ὅλο τὸ νοηματικὸ βάθος τῆς λέξεως.Καὶ μετὰ τὸν θάνατο τῆς φυσικῆς μου μητέρας, πρὶν ἀπὸ 20 χρόνια, ἐσὺ μοῦ ἀπόμεινες τοῦ λοιποῦ ὄχι ἁπλῶς ἡ μόνη, ἀλλὰ μητέρα μοναδική.

Μοναδικὴ σὲ ὅλα. Μὲ τὴν καθάρια σκέψι σου, τὴν ὑποδειγματικὴ ἀνιδιοτέλεια, τὸν ἀγαθό σου γιὰ ὅλους λόγο, τὴν ἄμετρη γιὰ τοὺς δικούς σου ἀγάπη, τὴν αἰσιοδοξία σου, τὴν ἀκατάβλητη θέλησί σου, πρωταγωνίστρια στὸ μεγάλο δώρημα τῆς ζωῆς.

Γι' αὐτὸ καὶ ὑπὸ τὴν ἀκτινοβολία τῶν τόσων ἀρετῶν σου ἀπεφασίσαμε καὶ σᾶς εἴχαμε, ἐσένα μαζὶ μὲ τὸν ἀγαπημένο σύζυγό σου, πάντοτε μαζί. Ἔτσι ὄχι μόνον συγκατοικήσαμε στὸ ἴδιο σπίτι ἀπὸ τότε ποὺ κατέστη αὐτὸ ἀντικειμενικῶς δυνατό∙ ἀλλὰ καὶ τὶς διακοπὲς καὶ τὰ ταξίδια ἀναψυχῆς, κάθε εὐφρόσυνή μας μέρα, ἀνέκαθεν τὰ περνούσαμε πάντοτε μαζί. Βιώνοντας ἔτσι τὴν οὐσία μιᾶς ἀκαταλύτου σχέσεως ἀμοιβαίας ἀγάπης καὶ στοργῆς, ποὺ σφυρηλατήθηκε καὶ ἐνδυναμώθηκε στὴν διαδρομὴ τόσων ἐτῶν. Σὲ τέτοιο μάλιστα βαθμό, ὥστε νὰ μὴν ἠμπορεῖ νὰ διακριθῆ ποιὸς ἦταν ὁ ὠφελῶν καὶ ποιὸς ὁ ὠφελούμενος∙ ἀλλὰ ἀναμφισβήτητα ὅλοι εὐεργετούμενοι ἀπὸ μιὰ ἀπὸ κοινοῦ ἀδιάρρηκτη πορεία στὴν ζωὴ ὑπὸ τὸ παλαιὸ τῆς εὐλογημένης οἰκογενείας σχῆμα, αὐτό, ποὺ περιελάμβανε ὄχι μόνον τοὺς ἐνεστῶτες, ἀλλὰ καὶ τοὺς κλώνους τῆς ἀπερχομένης τῶν γονέων γενεᾶς.

Μητέρα πολυαγαπημένη,

Αὐτὰ τὰ λίγα ἀπὸ μένα, ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν συγγενῶν σου καὶ οἰκείων, ἀπὸ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλά, τὰ τόσον ὡραῖα καὶ λαμπερά, ποὺ σοῦ ἄξιζαν νὰ ἀρθρωθοῦν. Διότι στερεύουν καὶ τὰ λόγια μπροστὰ στὸ ἀνεκλάλητο μυστήριο τοῦ θανάτου.

Πορεύου ἐν εἰρήνῃ, Μητέρα πολυαγαπημένη, ποὺ ἡ ἐπίγεια παρουσία σου, ἀρετῆς κόσμημα, θὰ καταυγάζει καὶ τοῦ λοιποῦ ἀδιαλείπτως τὶς σκέψεις καὶ τὸ πνεῦμα μας, τὰ βήματα ὅλων μας καὶ στὴν περαιτέρω, τόσο δύσκολη τώρα χωρὶς τὴν δική σου παρουσία, πορεία μας στὴν ζωή.

Ἂς εἶναι ἐλαφρὸ τὸ χῶμα τῆς ἀττικῆς γῆς, ποὺ θὰ σὲ σκεπάσει.

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης