1.-  Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Προοιμιακὰ

Ἑλληνολατρεία καὶ ἀμέριστη ἀγάπη πρὸς τὴν Ἑλληνική μας Πατρίδα,

πίστις ἀκλόνητη εἰς τἰς ἀρετὲς καὶ τὴν εὐχυμία

τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, ὅταν σωστὰ λειτουργῇ,

ἀφοσίωσις εἰς τὴν Ἰδέαν τοῦ Δικαίου

καὶ εὔορκος τῆς Δικαιοσύνης ὑπηρέτησις,

συνθέτουν τὶς τρεῖς ἀλληλοεπικαλυπτόμενες συνιστῶσες

τῆς ἰδεολογικῆς παρουσίας τοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη.

Τὶς ὁποῖες καὶ διεμόρφωσαν τὸ οἰκογενειακό του περιβάλλον καὶ ἡ παιδεία του,

 ἡ ἀσίγαστη ἀνερεύνησις τῆς ἀληθείας

(ποὺ ἡ οὐσία της  ἀναιρεῖ ἐξ ὁρισμοῦ τὴν λήθη καὶ ἀποκλείει κάθε δογματισμό),

ἡ καθημερινὴ μελέτη καὶ ἡ γνῶσις τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας.

Ἰδεολογικὰ πιστεύω, τὰ ὁποῖα καὶ διὰ τοῦ βίου του ἀδιαλείπτως ἐξέφρασε,

καὶ ὡς Δικαστής, καὶ ὡς τῆς δικτατορίας θῦμα καὶ πολέμιος

καὶ ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.

Αὐτά, κοινῶς γνωστά, προκύπτουν καὶ ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν κειμένων του τῆς παρούσης ἱστοσελίδος. Ἐδῶ προοιμιακῶς καταχωρίζονται :

 α) δημοσία δήλωσίς του τῆς 19.4.1981- ἀπάντησις εἰς ἐρώτημα τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Βῆμα», μὲ τὴν ὁποία καὶ σκιαγραφοῦνται τῆς Πατρίδος τὰ δεινὰ ἀπὸ τὴν δικτατορία, ἐνῷ ἀποσιωπᾷ τὰ ἰδικά του, προσωπικὰ  δεινά∙

β) χαιρετισμός του τῆς 21.6.1985, κατὰ τὴν ἐκδήλωσι «Ἀθῆναι, Πολιτιστικὴ Πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης 1985» εἰς τὴν Ἀκρόπολι, μὲ τὴν ὁποία καὶ διασαλπίζεται ἐνώπιον ξένων Ἡγετῶν τὸ ἄφθιτον τῆς Πατρίδος μας μεγαλεῖον μὲ τὴν ἀνεπανάληπτη πολιτιστική της εἰσφορὰ εἰς τὴν οἰκουμένη∙

γ) λόγος του ὡς Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας τὴν 15.11.1988 εἰς τὸ Εὐρωπαϊκὸν Κοινοβούλιον, μὲ τὸν ὁποῖον ἐπίσης διατρανώνονται αἱ μοναδικαὶ πρὸς τὴν Εὐρώπη καὶ τὸν παγκόσμιον πολιτισμὸν ὑπηρεσίαι τοῦ Ἑλληνισμοῦ.